شعری از سوسن جعفرزاده

تا گل رویت شکوفا میشود؛
باغ یکسر مست و شیدا می شود!
می‌پذیرد تا مرا چشمان تو؛
حال رؤیا خوب و زیبا می شود!
تا کنارت می نشینم؛ نازنین!
کلبه ی جانم مصفا می شود!
بوی عطرت،مرده را جان می دهد؛
کور از نور تو بینا می شود!
هر کجا باشی همان جا معبد است
چون نماز عشق  بر پا می شود!
در نبودت گیج و گنگ  و ساکتم
پیش تو،گفتار شیوا می شود!
دیگر از این داستان باید گذشت!
سرّ من دارد هویدا می‌شود!

سوسن جعفرزاده