شعری از سارا بهادری

من هیچم وتو جمله وجودی به جهان
چون هر نفسش بود و نبودی به جهان

نازیده ام از عشقِ تو در سینه ی خود
ای آنکه سزاوارِ سجودی به جهان

آنجا که غم آغوش زمین می بوسید
در های کرم را تو گشودی به جهان

اهریمن از آشوب و دغلها سر بود
گر لحظه ای الحق تو نبودی به جهان

آیات تو در هستی و آفاق پر است
بر بنده ی خود کشف و شهودی به جهان

سارا بهادری